Foam museum.
Diana Arbus maakte steeds foto's van typetjes, maar het waren allemaal aparte typetjes en ze maakte zelfportretten die niet zoals een pasport foto eruit ziet met allee je gezicht en meer niet. Ze leerden haar modellen goed kennen en fotografeerde ze zonder dat moesten poseren (meeste). Ze maakte ook spontane foto's van een houding van iemand. Ze wou de echtheid van de foto goed laten zien. Wat wij moesten doen is met een groeoje zelfportretten van elkaar maken. We mochten licht gebruiken en er was een donkere kamer, gekleurde muren, gekleurde gordijnen en nog een paar dingen waar we gebruik van konden maken. Je moest na afloop vertellen wat je met je foto wou laten zien. Wat je wilt laten zien en zulke dingen. Arbus gebruikte een tweeogige 6x6 camera. Een zwart doosje met twee lenzen; één om door te kijken en één die de foto maakt. Door zo'n camera kijk je van bovenaf op het matglas. Het toestel bevindt zich meestal ter hoogte van de buik en dus lager dan andere camera's die voor de ogen gehouden worden. Van Arbus wordt gezegd dat ze letterlijk vanuit de buik fotografeerde. Dat lage standpunt bepaalt veel van Arbus' portretten. Ze stelt zich nederig op en tegelijk toont ze de onflatteuze onderkant van de kaak en neusgaten. De dubbelzinnigheid van empathie en respect enerzijds en ironie of weerzin anderzijds bepalen de indringende dynamiek in haar foto's. Door haar techniek en haar stijl van Flitslicht die haar foto's kenmerkt. Als één van de eersten flitst ze bij daglicht. Ze beschouwde dit als een inhoudelijke toevoeging door de onverbiddelijke scherpte en brute kracht. De lamp werd met een beugel links naast het toestel gemonteerd waardoor er een donkere schaduw loopt rechts op de gezichten en naast de neus. Ieder detail wordt uitgelicht terwijl de achtergrond -die niet werd belicht- als een donkere vlek opdoemt. Ik vind persoonlijk haar werk heel interessant omdat ze haar werk uitbeeld van dingen die wij niet willen accepteren. Of dingen die wij 'apart' vinden bijvoorbeeld. Ze maakt foto's niet van iemand die poseert maar van iemand die net uit bed komt en geen idee heeft dat er iemand een foto gaat maken. Dat is nou echte fotografie het niet weten en het nature van iemand. Niet het neppe van iemand. Ik vind dat geen een van de zelf gemaakt foto's echt Diana Arbus uitstraalt. Dat is wel jammer maar iedereen doet natuurlijk zijn best en we zijn geen professionele fotografen. Ik heb geleerd dat foto's er mooi uit kunnen zien ook al weet je er niks van dat er een foto word genomen of je bent net wakker. Het kan zolang je het goed doet met het licht en je omgeving. |